مقالات

لایف لاین چیست؟

لایف لاین یا طناب نجات وسیله ای است برای محافظت از سقوط ، متشکل از سیم و تسمه هایی است که برای جلوگیری سقوط فرد تعبیه شده اند. معمولاً مناسب برای افرادی است که شغلشان کار در ارتفاع مانند کارگران ساختمانی و یا افرادی که به صورت حرفه ای ورزش هایی از قبیل سخره نوردی یا غارنوردی را انجام می دهند.

تیم های نجات در سراسر دنیا برای نجات جان انسان ها در مناطق مرتفع و صعب العبور ازین نوع طناب ها استفاده می کنند.
طناب نجات یک سیستم ایمنی جهت حفاظت از جان افرادی است که در ارتفاع بالا مشغول فعالیت هستند و شامل اتصالات افقی و عمودی طناب ها یا کابل ها است که توسط ابزارهای ایمنی به افراد مورد نظر وصل می شود.

انواع مختلف طناب نجات:

1. ثابت و متحرک
2. افقی و عمودی
3. تک نفره و چند نفره
4. ساده یا ترکیبی

این طناب های مستحکم یکی از عوامل پیشگیری از سقوط می باشند که باید سالانه از نظر علائم خوردگی یا شکستن رشته های طناب مورد بازرسی قرار گیرد. طناب های نجات به دو صورت عمودی و افقی طراحی و اجرا می گردد.

لایف لاین افقی جهت جلوگیری از سقوط افرادی بکار می رود که نزدیک به لبه ی پرتگاه ها، روی بام، روی سطوح شیب دار و یا روی سازه ای افقی مانند اسکلت ساختمان مشغول به کار هستند.

لایف لاین عمودی به منظور جلوگیری از سقوط افرادی تعبیه خواهد شد که مسیر حرکت و فعالیت آنها در راستای عمود است، مانند: دکل های مخابراتی، دکل های برقی، توربین های بادی، دودکش های بزرگ صنعتی، دکل کشتی ها، دکل های نفتی، ستون های عمودی ساختمان ها، برج های خنک کننده و …

لایف لاین ها شامل طناب ( الیاف طبیعی و مصنوعی یا فولادی). پایه های نگهدارنده، بست های محکم کننده، مهارکش و ضربه یا شوک گیر می باشد؛ که در محل از پیش تعین شده نصب می گردد.

فرد هنگام کار در محل هایی که لایف لاین برای آن طراحی شده است، خود را توسط تسمه و قلاب و یا گیره به طناب لایف لاین متصل کره تا در هنگام برهم خوردن تعادل فرد به هر علتی لایف لاین از سقوط فرد جلوگیری نماید.

معمولا زمانی که بصورت مداوم و طولانی مدت در ارتفاع کار انجام می گیرد طناب های نجات به صورت دائمی طراحی و اجرا می گردند و در صورت کوتاه مدت بودن زمان کار و یا نیاز به جابجایی سریع از لایف لاین های موقت استفاده خواهد شد.

مهندسی طناب های نجات

مهندسان ایمنی و طراحان مجرب متناسب با میحط کاری و مقدار نیروی وارده و سازه های موجود، جایگاه های کاری و … نوع و نحوه نصب سیستم طناب نجات را طراحی نموده و تکنسین های شرکت ارتفاع کاران پیشگام میلاد با بهره گیری از تکنیک ها کار با طناب و کار در ارتفاع با تجربه و توان فنی و ابزار حرفه ای متخصص در امر اجرای سیستم لایف لاین خیالی راحت و خاطری آسوده را برای سرپرستان و شاغلین در ارتفاع فراهم می نماید.

ابزارهای اولیه مورد نیاز برای نصب طناب نجات به قرار زیر می باشد
سیم بکسل با آلیاژهای مختلف موجود در بازار (گالوانیزه مغزفولادی یا استیل) با ضخامت های مختلف
قلاب دینام به انداره های مختلف
شکل (دو پا) در تناژ مختلف بسته به نوع و اندازه لایف لاین
کرپی در اندازه های مورد نیاز
گوشواره در انداره های مورد نیاز

 
قلاب کارابین حلقه‌ای فلزی است که قسمتی از آن باز می‌شود.

کارابین در بسیاری از فعالیت‌ها که در آن نیاز به کاربرد طناب هست بکار می‌رود.

در کوهنوردی ، باغبانی ، غارنوردی ، قایقرانی ، بالون ،ساخت و ساز ، کار با طناب صنعتی ، تمیز کردن پنجره ، و آکروباتیک از کارابین استفاده می‌شود.

واژه «کارابین» از واژه آلمانی Karabinerhaken  گرفته شده‌است.

کارابین‌های ورزشی معمولاً از آلیاژهای سبک آلومینیوم ساخته می‌شود. کارابین‌های صنعتی بیشتر فولادی است.

کارابین در دو شکل عمومی D و گلابی و به صورت‌های ساده و پیچ‌دار ساخته می‌شود که هر کدام دارای کاربرد خاصی است. مقاومت کارابین (میزان وزنی که می‌تواند تحمل کند) بر روی بدنی آن نوشته شده‌است.

ویژه گی های قلاب کارابین :

عمدتاً از فولاد و آلومینیوم ساخته می شوند. آنهایی که در ورزش استفاده می شوند وزن کمتری نسبت به قلاب هایی دارند که در صنعت مورد استفاده قرار می گیرند. بر روی یکسری از کارابین ها عبارت برای صعود مناسب نیست درج شده است که کوهنوردان باید در هنگام خرید به آن توجه کنند. در حالی که از دیدگاه اتیولوژیکی ، هر پیوند اتصال فلزی با یک قلاب از نظر فنی کارابین است ولی استانداردهای بین المللی قلابی را قلاب کارابین می نامند که توانایی تحمل حداقل 20 کیلونیوتن بر متر داشته باشد.

کارابین هایی که برای راه اندازی بالن مورد استفاده قرار میگرند باید حداقل توانایی تحمل حداقل 2.5 تن بار را داشته باشند .

کارابین از اجزای زیر تشکیل شده است:

بدنه اصلی
ضامن
فنر
پین
مهره و پیچ در کارابین‌های پیچ دار

در این مقاله میخواهیم به معرفی فیلم طناب Rope به کارگردانی اسطوره فیلم سازی آفردهیچکاک بپردازیم

کارگردان Rope: آلفرد هیچکاک

نویسنده: بر اساس رمانی از پاتریک همیلتون

نقد فیلم: جیمز استوارت، جان دال

نقد فیلم طناب Rope

طناب Rope اولین ساخته ی رنگی هیچکاک است که در سال 1948 بر اساس رمانی از پاتریک همیلتون ساخته شد. طناب روایت مهمانی چند دانش آموخته ی یکی از دبیرستان های امریکا است که پس از سال ها دور هم جمع می شوند و بر اساس تحصیلات و طبقه ی اجتماعی نظرات متفاوتی درباره ی نظام های سیاسی حاکم بر دنیا دارند. دیوید یکی از مهمانان دعوت شده به مراسم گم شده است و هرچه زمان پیش می رود خبرهای نا امید کننده تری از یافتن او به گوش می رسد . رابرت کدل(با بازی ِ مانند همیشه خوب جیمز استوارت) ، معلم سال های دبیرستان دیوید و … و از طرفداران اصلاحات اجتماعی است که در نهایت کشف می کند براندون میزبان جشن ، دوست خود دیوید را به قتل رسانده است. در این یادداشت قصد داریم به انگیزه و جهان بینی براندون برای این قتل بپردازیم .اما در ابتدا بهتر است به چند نکته درباره ی فرم فیلم اشاره کنیم.

هیچکاک معمولا برای امضای هنری اثر خود نقش کوتاهی در فیلم هایش بازی می کند.این بار هم در همان سکانس های ابتدایی فیلم هیچکاک را می بینیم که در صف اتوبوس ایستاده و پس از توقف و حرکت دوباره ی آن ، در جای خود بی حرکت و شگفت زده از اتوبوس جا مانده است. در صورتی که بخواهیم به صورت افراطی به رمز گشایی سکانس های فیلم بپردازیم ، می توان اتوبوس را نماد ایدئولوژی های متعدد دهه ی 50 دانست که مانند اتوبوس های شهری پشت سر هم می آمدند و می رفتند و هر کدام نظر موافق بخش هایی از مردم را به خود جلب می کردند. مردمی که عده ی کمی از آن ها اهل تفکرند و ما بقی مانند مسافران یک اتوبوس کورکورانه به حمایت از یک ایدئولوژی می پردازند.

طناب Rope در واقع یک سکانس- پلان 80 دقیقه ای است که تمام وقایع آن زنجیر وار به هم متصل شده اند.در تمام طول فیلم فقط10 کات وجود دارد که آن هم به دلیل ضعف تکنولوژی در آن زمان بوده است. طبق تکنولوژی آن زمان بیشترین مدت زمانی را که می شد با دوربین فیلمبرداری ضبط کرد 10 دقیقه بوده است.البته این 10 کات هم به نحوی طراحی شده است که بیننده متوجه آن نمی شود. هیچکاک با زوم کردن تصویر روی اجزای صحنه و سیاه شدن آن با یک دیزالو حلقه ی جدید فیلم خود را آغاز می کند. فرق هیچکاک با سایر کارگردان های تاریخ سینما در این است که این محدودیت های زمانی و مکانی و فنی هیچ خللی به نحوه ی روایت او وارد نکرده است. نکته ی قابل توجه تر این که هیچکاک در این فیلم برای روایت خود حتی از موسیقی هم کمک نمی گیرد و طناب را بدون موسیقی متن می سازد. هیچکاک با کارگردانی دقیق خود توانسته از یک داستان معمولی و دیالوگ محور اثری جاودانه خلق کند.

اما با نقل مقدمه ای به رمز گشایی انگیزه فتل دیوید می پردازیم.

نظریه پردازان عوامل مختلفی را عامل محرک تاریخ دانسته اند.از غریزه های جنسی و رشد علم گرفته تا اصالت خانوادگی و … . در میان این نظرات تنها تعداد معدودی از آن ها مبنای ایجاد نظام های اجتماعی شده اند.به عنوان مثال می توان به مارکس اشاره کرد که اقتصاد یا تکامل ابزار تولید را عامل محرک ملت ها می دانست و بر اساس این نظرات ( و با انجام اصلاحاتی)نظریه ی موج سوم و حکومت های کمونیستی شکل گرفت.

در دهه های 40 و50 قرن بیستم نظرات نیچه مورد توجه بسیاری از متفکرین و مردم قرار گرفت و توانست با نفوذ در لایه های مختلف طبقات اجتماعی ، تاثیر خود را بر تحولات قرن بیستم بگذارد. مبنای اصلی نظرات نیچه بر قدرت طلبی ، ارزش های فردی و برتری نژادی استوار است و نظام هایی چون فاشیسم و نازیسم بر اساس این نظریات شکل گرفته اند. در دیدگاه نیچه انسان ها به دو گروه تقسیم می شوند: گروه اول افرادی هستند که برای فرماندهی و آقایی خلق شده اند و گروه دوم برای ابزار بودن در دست فرماندهان .او گروه اول را سروران و گروه دوم را بندگان می نامد. نیچه معتقد است اعضای گروه سروران به لحاظ اخلاقی هم ارزشمند ترند و تمام صفات نیک مانند شجاعت ، صداقت و … مختص آن هاست و گروه بندگان به دلیل ضعف خود با صفاتی مثل ریا و دروغ شناخته می شوند.

براندون که شخصیت منفی فیلم طناب Rope است از معتقدین به نظرات نیچه است و خود را از دسته ی سروران می داند و به خاطر قدرتی که دارد خود را محق می داند که با زندگی دیگران بازی کند و حتی کار را به آن جا بکشاند که دیگران را به کام مرگ بفرستد. نظریات نیچه با خلق و خوی عمل گرایی (progmatism) امریکایی براندون تشدید می شود و انگیزه ی قتلی بی مورد را برای او فراهم می کند. براندون می کشد چون توانایی کشتن دارد و معتقد است به دلیل این که ابر مردی از طبقه سروران است ، کسی حق ندارد از او باز خواست کند ، زیرا عمل وی است که باید ملاک داوری قرار گیرد. این نظریات براندون در دیالوگ های او در فیلم مشهود است از جمله این جملات می توان به موارد زیر اشاره کرد :

– جوجه هم می تواند دلیل قتل باشد : قتل ساده ست ، یه ضرب چاقو و تمام .جنایت نوعی هنر است.
– افراد برتر در زمان مشخص می توانند کسانی را که بی ارزش باشند رو بکشند. مثل من و فیلیپ و رابرت.

طناب Rope با صحنه ی عبور و مرور عادی مردم در خیابان شروع می شود . مردمی که به زندگی آرام خود در شهر مشغولند و در ظاهر شهر نشانه ای از عدم امنیت و احتمال وقوع جنایت وجود ندارد.اما هیچکاک ما را از طریق یک پنجره به داخل یکی از خانه های شهر می برد تا خطری را به مردم امریکا گوش زد کند. خطر فاصله گذاری های افراطی بین مردم.خطر از بین رفتن ارزش هر فرد به عنوان یک انسان.در بسیاری از صحنه ها در background تصویر شهر را می بینیم که نشان از تاکید هیچکاک بر محیط شهری است به این معنی که این اتفاقات در مهد تمدن در حال وقوع است و نه در جنگل های دور افتاده یا سرزمین های بدوی.

هیچکاک Rope را با صحنه ای که با نور قرمز ی که مدام در حال خاموش و روشن شدن است به پایان می برد و همزمان صدای آژیری در آن به گوش می رسد .شاید بتوان این صحنه را زنگ خطری برای مردم امریکا دانست که بدانند در محیط به ظاهر آرام و آراسته ی شهر خود افرادی با نظریاتی زندگی می کنند که حاضرند جان تمام مردم خود را به خطر بیندازند تا قدرت خود را اثبات کنند.این زنگ خطر نه فقط برای امریکای دهه 50 است بلکه تلنگری است برای همه ی نسل ها در همه ی زمان ها در سرتاسر جهان.

فواید طناب زدن که شاید با آن آشنا نبودید

1. باعث بهبود هماهنگی و تعادل ماهیچه های می شود:

فواید طناب زدن و طناب زنی در واقع با ایجاد تمرکز روی پاها ، هماهنگی شما را بهبود می بخشد. چه متوجه بشوید یا نه ، مغز شما از آنچه پاهای شما انجام می دهد آگاهی دارد. پس سعی کنید با ورزش طناب زنی آگاه تر و هماهنگ تر شوید.

2. صدمات پا و مچ پا را کاهش می دهد

طناب زدن برای تمام افراد در هر سنی مفید است. بسیاری از ورزشکاران بسکتبال ، تنیس ، فوتبال و سایر ورزشها معمولاً از دویدن و صدمات سریع و چرخش متضرر می شوند. این مورد هم در تنیس و هم در بسکتبال بسیار رایج است. طناب پریدن نه تنها باعث بهبود هماهنگی پا می شود بلکه باعث افزایش قدرت در عضلات اطراف مفصل مچ پا و پا می شود و احتمال آسیب دیدگی در آن قسمت ها را کاهش می دهد.

3. کالری بسیاری می سوزانید

در مقایسه با دویدن به مدت 30 دقیقه ، پریدن با طناب در واقع کالری بیشتری می سوزاند. طبق گفته روزانه Science Daily ، “این تمرین هوازی می تواند تا 1300 کالری در ساعت بسوزاند یا به نوعی حدود 0.1 کالری در هر پرش .

4- وسیله ای قابل  حمل و سرگرم کننده

طناب پرشی می تواند با شما به هر جایی برود.می توانید زنگ ورزش در مدرسه از آن استفاده کنید یا برای اوقات فراقت همراه با خانواده در منزل یا پیکنیک از آن استفاده کنید.

5- تراکم استخوان را بهبود می بخشد

دکتر دانیل دبلیو باری ، استادیار پزشکی در دانشگاه کلرادو ، در دنور ، و یک محقق که استخوان های سالمندان و ورزشکاران را مورد مطالعه قرار داده است ، می گوید بهترین ورزش برای بهبود تراکم استخوان ها پریدن بالا و پایین است. دکتر باری می گوید: “پریدن بسیار عالی است ، اگر استخوان های شما به اندازه کافی قوی باشد.” “شما احتمالاً لازم نیست کارهای زیادی انجام دهید.” (اگر سابقه شکستگی یا سابقه خانوادگی پوکی استخوان را دارید ، قبل از پرش با پزشک معاینه کنید.)

6. سلامت قلب و عروق را بهبود می بخشد

طبق کالج پزشکی ورزشی آمریکا ، فواید طناب زدن به عنوان یک ورزش هوازی بسیار توصیه می شود. برای افزایش سلامت قلب و ریه باید آن را سه تا پنج بار در هفته به مدت 12 تا 20 دقیقه انجام دهید.

7. بهبود عملکرد تنفس

علاوه بر بهبود سلامت قلب و استقامت ، طناب پریدن همچنین باعث می شود ریتم نفس شما تنظیم شود. این کار هنگام انجام فعالیت های دیگر بسیار مفید می شود زیرا شما بعد از دویدن در زمین و یا شنا در استخر ، نفس نخواهید داشت.

8. شما را دقیق تر می کند

باور کنید یا نه ، پریدن طناب می تواند شما را باهوش تر کند. طبق اعلام موسسه پرش طناب ، پرش از طناب باعث تقویت نیمکره های چپ و راست مغز شما ،افزایش آگاهی  ، بهبود مهارت خواندن ، افزایش هوشیاری و افزایش حافظه می شود . 

9. آرامش عمیقی به شما هدیه می کند

از آنجا که شما در واقع همزمان مغز و بدن خود را درگیر می کنید در واقع نسبت به کسانی این ورزش را انجام نمی دهند، آرام تر هستید.

پرش با طناب تنها یک بازی یا سرگرمی دوران کودکی نیست بلکه چیزی فراتر از تصورات آن دوران است.

امروزه ازاین بازی جذاب دوران کودکیمان به عنوان یک ورزش بسیار مناسب جهت کاهش وزن حداکثری در زمان کوتاه نام میبرند.

پرش با طناب یا در اصطلاح طناب زنی برای سوختن کالری و بهبود استقامت قلب و عروق بسیار مؤثر است.

به طورکل هزینه و زمانی که باید صرف کنید تا به تناسب اندام برسید بسیارزیاد است.

شما می توانید به سادگی با داشتن یک طناب مناسب و باکیفیت تنها با صرف ده دقیقه در روز به تناسب اندام ایده آل خود دست خواهید یافت.

حداقل ۳۰ دقیقه طناب زدن در روز برای ورزشکاران جهت رسیدن به استقامت و عملکرد قلبی-عروقی مناسب، توصیه می شود.

دقت کنید که متناسب با میزان آمادگی بدنتان شروع به طناب زدن کنید.

عدم توجه به این نکته مهم موجب آسیب رسیدن به تاندون ها و کشیدگی یا پارگی عضلات پا خواهد شد.

با ده دقیقه طناب زنی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کالری می سوزد .

با انجام یک ساعت ورزش طناب زنی متوالی تا ۷۵۰ کالری نیز سوزانده خواهد شد.

ورزش طناب زنی از دسته فعالیتهای هوازی محسوب و کارایی قلب و عروق را افزایش می دهد.

در این ورزش و تمرینات آن بهتر است پرش های بلند،طولانی و مداوم داشته باشید.

طناب زنی نیاز به چابکی، هماهنگی دست و چشم و نیز حفظ تعادل داشته به گونه ای که راحتی بیشتری در پاها احساس شود.

طناب های ورزشی موجود در بازار بسیار سبک وزن بوده و  قابلیت جابه جایی را دارا می باشند.

البته عضلات ساق پا و همسترینگ و نیز چهارسر ران بیشتر در این ورزش مورد توجه قرار می گیرند.

با تقویت آن ها تعادل بدن تثبیت شده و قدرت اصلی بدن تقویت می شود.

طبق گفته محققان طناب زنی حرفه ای تراکم استخوانی را به طور قابل توجهی افزایش داده و برای پیشگیری از شکستگی های استخوانی در حین ورزش های دیگر مفید می باشد.

همچنین طناب زنی برای کودکان با ایجاد ترفندهای مختلف رقابت های لذت بخش و مفرح با هدف بالابردن آمادگی جسمانی بسیار مفید و موثر خواهد بود.

 دو نوع طناب ورزشی داریم

طناب ورزشی سنگین (قدرتی) و طناب ورزشی سبک (سرعتی)

طناب ورزشی سنگین و طناب سرعتی هر دو تمام مزایای طناب زنی را دارا هستند.

طناب های ورزشی دسته سنگین و قدرتی هم باعث چربی سوزی بهتر شده و هم برای افزایش قدرت و کاهش وزن موثرتر واقع می شوند.

طناب قدرتی با سوزاندن کالری بیشتر و افزایش حجم ماهیچه ها، تاثیر بشتری برتناسب اندام  خواهد داشت.

طناب های سنگین به قدرت بدنی بالایی نیاز دارند به همین دلیل قبل از استفاده از این طناب ها میزان آمادگی و قدرت بدنی خود را در نظر داشته باشید.

طناب ورزشی سرعتی برای مبتدیان بیشتر پیشنهاد می شود تا بتوانند با پیشرفت حرکات پا و ایجاد هماهنگی بین دست و پا برای رسیدن به یک ورزشکار حرفه ای تلاش کنند.

بوکسورها در طول تمرینات عمومی و قدرتی خود از طناب سرعتی استفاده می کنند.

برای یادگیری تکنیک های اساسی در طناب زنی و رسیدن به تمرینات پیشرفته و همچنین الگوی پرشی دوتایی (دو چرخش طناب با یک پرش) که نیاز به میزان قابل توجهی سرعت و هماهنگی دارد طناب های ورزشی سرعتی گزینه ایده آلی است.

اگر بخواهیم در مورد تاریخچه طناب صحبت کنیم باید آنرا به هزاران سال قبل نسبت بدهیم، زمانی که نیاکان ما برای مصارف گوناگون از آن استفاده میکردند

از طناب برای شکارکردن ، کشیدن ، بستن ، اتصال دادن ، حمل کردن ، بلند کردن و صعود استفاده می شود.

این استفاده به دوران ماقبل تاریخ باز می گردد.

به احتمال زیاد نخستین “طناب” به طور طبیعی از الیاف گیاهی ، مانند درخت انگور شکل گرفت.

بعدها با پیچاندن چندین رشته الیاف طناب به هم ، طناب های ضخیم و مستحکم شبیه طناب های امروزی ساخته شد .

اولین شواهد موجود ساخت طناب ، به دوران نئاندرتال ها (40000 سال پیش) بر میگردد.

شواهدی از ساخت طناب در اروپا با قدمت 28000 ساله یافت شده است.

اخیرا قطعات فسیل شده “طناب دو لایه به قطر حدود 7 میلی متر” در یکی از غارها در منطقه لاساکس فرانسه یافت شد و قدمت آن تقریباً 15000 سال قبل از میلاد است.

مصریان باستان احتمالاً اولین تمدنی بودند که ابزارهای ویژه ای برای ساخت طناب تهیه کردند.

قدمت طناب در مصر به 3500 تا 4000 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد و به طور کلی از الیاف نی ساخته می شده است.

طناب های دیگری در دوران باستان از الیاف نخل خرما ، کتان ، پاپیروس ، چرم یا موی حیوانات ساخته شده بود.

استفاده از چنین طناب هایی به مصریان اجازه داده است سنگ های سنگین مورد نیاز برای ساخت بناهای تاریخی خود را توسط هزاران کارگر جابجا کنند.

از حدود 2800 سال قبل از میلاد مسیح ، طناب ساخته شده از الیاف شاهدانه در چین مورد استفاده قرار گرفت.

تاریخچه طناب با ساخت آن طی چند هزار سال در سراسر آسیا ، هند و اروپا شکل کاملی بخود گرفت.

از قرون وسطی به بعد ، ساخت طناب های چند لایه که از درهم تابیدن چندین طناب درست می شد اهمیت ویژه ای پیدا کرد.

این امر باعث شد طناب های طولانی تا 300 متری طول یا بیشتر ساخته شوند.

این طناب های طولانی در حمل و نقل ضروری بودند زیرا طناب های کوتاه نیاز به اتصال دارند تا آنها را به اندازه طولانی و مستحکم کند زیرا قادر به پشتیبانی از وزن مورد نیاز نخواهد بود.

اغلب ناب ها از الیاف مصنوعی مانند نایلون و پلی پروپیلن ، که از دهه 1950 به طور فزاینده ای رایج شده اند ، ساخته می شود اما هنوز هم انواعی از طناب هستند که از الیاف طبیعی مانند ساخته می شوند.

طناب ریتا یک حلقه طناب است که به دور هدف قرار گرفته و هنگام کشیدن سفت می شود.

این وسیله ابزاری شناخته شده برای گاوچران های اسپانیایی و مکزیکی است که بعدها توسط گاوچران امریکایی استفاده شد.

طناب ریتا به لاسو هم معروف است . لاسو در لغت به معنای حلقه طناب را به دور چیزی انداختن است.

اگرچه این طناب دارای چندین نام متفاوت است ، اما چنین اسمی به ندرت استفاده می شود و تقریباً همه گاوچران های امریکایی ، آن را “طناب” می نامند.

یک لاسو از طناب سفت ساخته می شود تا هنگام پرتاب به شکل منحنی باقی بماند.

همچنین به گاوچران این امکان را می دهد تا گاوها را مهار کند زیرا طناب به اندازه کافی سفت است.

برای کنترل بهتر ، وزن یک لاسو باید بالا و کیفیت ساخت آن زیاد باشد.

لاسو  یک حلقه تقویت شده کوچک در انتها دارد به نام هوندو که از طریق آن حلقه بزرگ طناب ایجاد می شود.

طناب های ریتا بیشتر از طناب پلاستیکی سفت یا طناب پلی استر ساخته شده اند ، معمولاً حدود 8 تا 9.5 میلی متر قطر و  8.5 تا 11 متر طول دارند.

امروزه از لاسو در مسابقات رقابتی مانند گاوبازی استفاده می شود. 

پبه نظر می رسد کلمه lasso در اوایل قرن نوزدهم به عنوان یک کلمه انگلیسی مورد استفاده قرار گرفته است. این واژه از واژه Castilian lazo است که برای اولین بار در قرن سیزدهم مورد استفاده قرار می گرفت.

فرعون آماده طناب گاو مقدس است. حکاکی شده در معبد ستی اول ، آبیدوس ، مصر.

“رستم خاقان چین را با طناب از روی فیل سفید به زمین می اندازد” ، شاهنامه فردوسی.

کلمه لاسو نه تنها بخشی از فرهنگ آمریکای شمالی است بلکه در حجاری های معبد باستانی مصر فرعون سیتی اول در آبیدوس ، ساخته شده در 1280 سال قبل از میلاد ، فرعون را نشان می دهد که دارای یک لاسو است که بر روی یک گاو نر طوسی است و طناب در اطراف شاخ ها نگه داشته می شود.

این طناب ها همچنین توسط تاتارها مورد استفاده قرار می گرفتند و هنوز هم توسط مردم سامی و فنلاندی ها در گله های گوزن شمالی استفاده می شوند.

در مغولستان از نوعی از طناب به نام یورگا (مغولی: уурга) استفاده می شود که متشکل از یک حلقه طناب در انتهای طناب است.

لاسوها همچنین در تاریخ یونانی هرودوت ذکر شده اند. کتاب هفتم. 

“قبیله سرگردان که با نام ساگارتین ها شناخته می شود – قومی فارسی به زبان ، و در لباس نیمه فارسی ، نیمی از پکتیان ، که ارتش را به اندازه هشت هزار اسب اسباب و اثاثیه می کرد. آنها از بره هایی ساخته شده از قلاب های تابانده با هم استفاده می کنند و هر وقت که به جنگ ها بروند به اینها اعتماد دارند. دشمن ، چه مرد باشد و چه اسب باشد ، به سمت آنها می کشند ؛ و دشمن ، که در گرفتگی در دام ها است ، بی درنگ کشته می شود. شیوه ای که این مردم می جنگند ؛ و اکنون سوارکاران آنها با پارس ها ترسیم شده اند “.

بعضي از منابع از لاسو بعنوان يكي از قطعات تجهيزات آسوانان ، نيروي سواره نظام امپراتوري ساساني نام برده شده است. 

طناب پرشی

طناب پرشی ابزاری است که در ورزش پرش از طناب استفاده می شود.

دراین ورزش یک یا چند شرکت کننده از روی طناب می پرند تا طناب از زیر پاها و بالای سرشان بگذرد.

این ورزش به دسته های مختلفی طبقه بندی می شود که عبارتند از :   آزاد ، تک نفره ، دو نفره ، سه نفره و سه نفری آزاد .

شرکت کنندگان در این مسابقه غالباً با سن و جنس از هم جدا می شوند .

صدها تیم حرفه ای در گوشه گوشه دنیا مشغول به اجرای این مسابقه ورزشی هستند .

چند سازمان بزرگ وجود دارند که رشته ورزشی را به صورت کامل حمایت می کنند و برای آن مسابقات بین المللی تدارک می بینند.

نظر متخخصین در این خصوص :

با تحقیقات متخصصین طب ورزشی در خصوص ورزش پرش از طناب ، مشخص شد:

پرش از روی طناب می تواند به عنوان یک تمرین قلبی عروقی برای بدن مفید باشد.

این تمرین همانند دویدن یا دوچرخه سواری به کاهش وزن و افزایش سوخت و ساز بدن کمک کند.

این ورزش هوازی می تواند بین 700 تا بیش از 1200 کالری در ساعت کالری بسوزاند که عمدتا بسته به سرعت و شدت پرش ها متفاوت است.

ده دقیقه پرش از روی طناب تقریباً معادل 1.5 کیلومتر دویدن است.

پرش به مدت 15-20 دقیقه بسته به شدت جهش و چرخش پا معادل 45-60 دقیقه دویدن است.

بسیاری از مربیان حرفه ای ، متخصصان تناسب اندام و مبارزان حرفه ای قفس (MMA) معتقدند که :

برای چربی سوزی بیشتر و کاهش وزن سریعتر به جای دویدن از طناب زدن استفاده کنید و روزانه دقایقی را از روی طناب بپرید.

امروزه طناب های پرشی مخصوص بدنسازی برای چنین ورزشکاران در دسترس است تا  اثربخشی تمرینات را افزایش دهد.

یادگیری تکنیکهای این ورزش در مقایسه با بسیاری از فعالیتهای ورزشی دیگر نسبتاً ساده است.

طناب پرشی همچنین برای طیف گسترده ای از سنین و سطح تناسب اندام مناسب است.

کاربرد طناب در دکوراسیون داخلی بسیار متنوع است.

طناب های پنبه ای که از الیاف طبیعی ساخته شده باشند ،یک ماده سازگار با محیط زیست و بسیار مناسب برای طراحی و تزئینات داخلی مدرن است.

اگر شما از آن دست شهروندانی باشید که فضای اطرافتان را از محصولات طبیعی و ارگانیک پر کرده اید  ، پس  چه بهتر که از طناب در دکوراسیون داخلی منزل یا فضای باز خارج آن استفاده کنید .

در ادامه با تعدادی از دیزاین های کمپانی کانادایی Lushome آشنا می شویم که با دقت بسیاری از طناب های مختلف پنبه ای برای دیزاین محیط استفاده کرده است.

استفاده از طناب در دکوراسیون ، ترکیبی از طبیعت و مدرنیته در کنار هم است که دکوراسیون منازل و فضای باز را با ایده های طراحی غیر متعارف ، روشن تر و دلبازتر نشان می دهد.

طناب برای اولین بار از نوارهای پیچ خورده پوست لیمو ساخته شد.

بعدها برای تولید طناب از الیاف گیاهی مانند کتان ، پوست درخت انگور ، موی حیوانات و چرم استفاده شد.

طناب ها حدود 20،000 سال است که اختراع شده اند و هنوز هم ایده های خارق العاده و بی نظیری برای طراحی داخلی و تزئینات داخلی ارائه می دهند.

طناب ها با پیچیدگی و بافتی که دارند ،بافتی بی نظیر و شخصیتی قوی را به عناصر طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی اضافه می کنند.

کاربرد طناب در دکوراسیون داخلی متنوع بوده و از خانه های ساحلی گرفته تا رستوران های دریایی میتوان از آن استفاده کرد به طوری که فضای بسیار مدرن و زیبایی را در محیط به وجود آورد.

در ادامه با تعدادی از این طراحی های جذاب را خواهید دید تا با الهام از آن ها فضای داخلی و بیرونی منزل، یا حتی محیط کارتان را تغییر داده و ظاهری سبز و شاداب به آن هدیه کنید.

لازم به ذکر است شرکت طناب ایران آماده فروش طناب های پنبه ای و انواع مختلف طناب برای مصارف دکوراسیون داخلی به صورت عمده است.

بالا رفتن از طناب میان نیروهای نظامی و آتش نشان ها از محبوبیت بسیار زیادی برخوردار است.

در کشور فرانسه این مسابقات در مراکز خرید برگزار می شود و بازدیدکننده و شرکت کنندگان بسیاری دارد.

همچنین علاقه مندان به این مسابقات در کشور جمهوری چک در سال 1993 این ورزش را احیا کردند و مسابقات محلی و ملی را برگزار می کنند .

این روش تمرینی ، مسابقه ای است که در آن رقبا سعی می کنند از طناب عمودی معلق استفاده کنند و فقط با استفاده از دست خود از آن بالا بروند .

تاریخچه بالا رفتن از طناب یا Rope climbing

این نوع ورزش در گذشته زیر مجموعه رشته ژیمناستیک بود که سابقه حضور در المپیک را هم داشت.

اما بعد از بازی های 1932 از لیست رشته های ورزشی حاضر در المپیک حذف شد.

تا اوایل دهه 60 میلادی در ایالات متحده ، صعودهای رقابتی در طناب های 20 فوت و 25 فوت ، قطر 1.5 اینچ با قطر 1.5 اینچ (38 میلی متر) توسط AAU و NCAA برگزار می شد.

در بازی های المپیک که ورزشکاران از طناب 25 فوت (7.62 متر) صعود می کردند.

از المپیک 1896 به بعد ، از طناب 8 متری (26.3 فوت) استفاده شد.

در این سال ها ورزشکاران با سرعت زیاد از موقعیتی نشسته روی زمین شروع می کردند.

وزشکاران تنها مجاز به استفاده از دست و بازوها استفاده کردند.

در آن دوران استفاده از پاها معمولا مجاز بود.

با این حال ، در بازی های المپیک 1896 به بعد که مسابقات دستخوش تغییرات بسیاری شد.

این مسابقات از نظر زمان و سبک  بالا رفتن (موقعیت L) تحت تاثیر قوانین جدید قرار گرفتند.

در این شرایط بسیاری از شرکتکنندگان حتی نتوانستند از طناب سعود کرده و به پایان مسابقه برسند .

این قوانین با تغییراتی هنوز هم در مسابقات ملی یا بین المللی در حال انجام است.

در بالای طناب آویزان یک لامپ وجود داشت که ورزشکار برای پیروزی باید آن را لمس می کرد.

اولین رکورد جهانی مسابقات به طول 6 متر در  2.8 ثانیه بود که اولین بار توسط دون پری آمریکایی در دهه 50 بدست آمد.

رکوردهای ثبت شده گینس :

رکورد جهانی بالا رفتن از طناب به طول 27.8 متر توسط مارکوس باندی در تاریخ 31 ژانویه 2010 است.

این رکورد در استودیوی تلویزیونی گینس استرالیا برگزار شد (تأیید شده توسط ناظر رسمی گینس).

سال 2007 در فرانسه بالا رفتن از طناب به طول 20 متر در مدت 25.85 ثانیه تشرکت کننده ای از کشور جمهوری چک.

سال 2010 بالا رفتن از طناب به طول 14 متر در مدت  14.03 ثانیه توسط شرکت کننده ای از جمهوری چک.

سال 2009 بالا رفتن از طناب به طول 8 متر در مدت 4.87 ثانیه توسط شرکت کننده ای از کشور جمهوری چک